Rezydenci
Rezydentki i rezydent 2025
Krzysztof Topolski
Artysta dźwiękowy, muzyk perkusista, autor projektów z dziedziny muzyki i sztuki dźwięku, kompozytor, producent muzyczny. Zajmuje się field recordingiem, akustyczną ekologią, krajobrazem akustycznym. Uczestniczył w nagraniu kilkudziesięciu płyt. Uprawia muzykę improwizowaną, elektroakustyczną, elektroniczną, jazzową, tworzy instalacje dźwiękowe i prowadzi warsztaty. Występuje solo jako Arszyn. Jako artysta dźwiękowy i edukator współpracował z najważniejszymi instytucjami kultury w Polsce. Koncertował oraz realizował projekty i rezydencje artystyczne w wielu krajach Europy oraz w USA.
Rzeka
Podczas realizacji projektu rezydencyjnego zajmował się będę dźwiękową warstwą miasta, w szczególności tą związaną z rzeką Wisłą. Interesować mnie będzie wszystko, co związane z wodą i blisko wody. Bardzo ważnym kontekstem proponowanego projektu będzie namysł nad dźwiękami przyrody w audiosferze miasta. Wstępny etap badawczy polegał będzie na rejestracji dźwiękowych nagrań terenowych. Podczas wędrówek zostanie zrealizowany zbiór nagrań z miejsc związanych z rzeką, życiem nad wodą, obecnie i w przeszłości. Ważnym elementem dźwiękowym projektu będzie też ludzki głos.
Termin: 4 kwietnia – 15 maja 2025 r.
www.krzysztoftopolski.wordpress.com
https://arszyn.bandcamp.com/music
Magdalena Kleszczyńska
Pracuje na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu, na Wydziale Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa. W 2017 roku uzyskała stopień doktora na Wydziale Rzeźby. Od 2024 roku jest Kierowniczką II Pracowni Malarstwa (WEAiK). Uczestniczyła w wystawach krajowych, zagranicznych, zbiorowych i indywidualnych, m.in.: w Museo dell’Arte Fabbrile e delle Coltellerie, Maniago, Włochy; Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi; Centro Art Complutense – C art C, Uniwersytet Madrycki – UCM, Madryt, Hiszpania. Uczestniczyła w programach rezydencji artystycznych: The Swatch Art Peace Hotel, Szanghaj, Chiny; Centre artistique et culturel de la Ferme-Asile, Sion, Szwajcaria. W swojej pracy eksploruje zagadnienia związane z czasem, przemijaniem i wspomnieniami. Od 2013 roku zorganizowała, współorganizowała, prowadziła oraz współprowadziła ponad 50 krajowych i międzynarodowych warsztatów artystycznych, wykładów czy spotkań.
Ślady pamięci
Jeśli stracimy możliwość przekazywania wspomnień, mikro historii o naszej przeszłości, to stracimy ścieżkę, która łączy nas z poprzednimi pokoleniami, a zarazem zatrze się drogę, która zawsze prowadzić nas może do naszej „wioski”, naszych korzeni. Ślady pamięci to kolejna odsłona projektu, nad którym pracuję, rozwijając go wielowątkowo podczas rezydencji artystycznych. Głównym celem jest zmapowanie najważniejszych momentów z życia osób, z którymi rozmawiam, tworząc swoistą bibliotekę fragmentarycznych opowieści, kolaży i urywków z życia. Historie mają wspólny mianownik – są snute wobec przedmiotu, który jest zwyczajnym bibelotem dla osoby postronnej, a jednak stanowi magiczne odniesienie do przeszłości dla właściciela_ki. Dodatkowo swoje badania artystyczne, opieram o kolekcje z muzeów, które mają w swoich zbiorach tzw. sztukę użytkową.
Termin: 13 czerwca – 25 lipca 2025 r.
www.magdalenakleszynska.pl
Anna Kaźmierak
Autorka książek, ilustratorka i rekonstruktorka dawnych zwyczajów wsi. Absolwentka Edukacji Artystycznej oraz Grafiki i Malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Jest autorką książek dla dzieci oraz ilustratorką książek dla dorosłych. Jej twórczość czerpie inspiracje z tradycyjnej kultury polskiej wsi, którą zgłębia od kilku lat. Jest laureatką wielu prestiżowych nagród, w tym nominacji do Nagrody im. Ferdynanda Wspaniałego (2020) za najlepszą książkę roku przyznawanej podczas Festiwalu Literatury dla Dzieci w Krakowie, graficznej Nagrody Książka Roku (2020) Polskiej Sekcji IBBY oraz Nagrody Edytorskiej Dobre Strony (2020) przyznawanej przez Wrocławski Dom Literatury za tytuł „Turonie, żandary, herody. Wiejska maskarada”. W 2023 roku jej książka „Gdzie ty jesteś, koguciku?” zdobyła tytuł Najpiękniejszej Polskiej Książki w konkursie Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek w kategorii książek dla dzieci i młodzieży, a w 2024 roku otrzymała nominację do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy w kategorii literatura dziecięca.
Piaskiem i solą
Działania performatywne z udziałem publiczności odwołujące się do sypania dywanów z piasku, które pokrywały niegdyś w czasie świątecznym podwórka i gliniane podłogi izb w podwłocławskich wsiach. Performans polegał będzie na wielodniowym sypaniu w salach galerii kolorowych dywanów z piasku i soli. Poza tym artystka namaluje serię wielkoformatowych obrazów nawiązujących do tradycyjnego naściennego malarstwa kujawskiego. Obrazy stanowiły będą dopełnienie wizualne akcji.
Termin: 30 lipca – 26 sierpnia 2025 r.
www.annakazmierak.pl
Wiola Ujazdowska
Urodziła się w 1988 roku w Toruniu, jest artystką wizualną, kuratorką i scenografką. Obecnie studiuje w szkole doktorskiej Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, gdzie zajmuje się praktykami artystycznymi jako sposobem ukazywania wspólnot postantropocentrycznych. Od 2023 roku pracuje w projekcie badawczym na Uniwersytecie Warszawskim Malarki. Herstoria włocławskiego „Fajansu”, którego kierowniczką jest dr Karolina Majewska-Güde. Prace Ujazdowskiej pokazywane były m.in. w Narodowej Galerii Islandzkiej, w CSW w Toruniu czy na Ostrale Biennale w Dreźnie. Artystka wykonywała scenografię dla takich teatrów jak Teatr Miejski w Reykjaviku czy Schwere Reiter w Monachium. Obecnie mieszka częściowo w Polsce częściowo w Islandii, gdzie prowadzi od 2020 roku festiwal polskiej sztuki na emigracji VOR.
Mówili, że najładniejsze kwiaty to te kobaltowe.
Projekt rezydencjonalny Mówili, że najładniejsze kwiaty to te kobaltowe ma na celu stworzenie cyklu prac ceramicznych dekonstruujących tradycyjne wzory i formy Fajansu Włocławskiego. Inspiracją do tworzenia nowych form będą archiwalne wzorniki fabryki przechowywane w Dziale Fajansu Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku, a także roślinność rosnąca w postindustrialnych przestrzeniach miasta Włocławek, które znane było z rozwiniętej infrastruktury przemysłowej w XIX i XX wieku.
Termin: 17 listopada – 21 grudnia 2025 r.
www.wiolaujazdowska.com
Rezydentka i rezydent 2024
Valentyna Byero
Ukończyła Donieckie Liceum Sztuk Pięknych 2002-2006, Lwowską ASP 2006-2012 (dyplom Magistra z wyróżnieniem). Zajmuje się ceramiką, rzeźbą, malarstwem, grafiką, tkaniną, papierem czerpanym oraz łączy różne materiały. Nie ma pracowni, dlatego dużo podróżuje realizując prace w różnych materiałach i różnych rodzajach sztuk plastycznych.
Od 2005 roku była uczestniczką ponad 160 krajowych i międzynarodowych sympozjów i rezydencji artystycznych. Jej prace znajdują się w kolekcjach na Ukrainie, w Bułgarii, Polsce, Białorusi, Czarnogórze, Słowacji, Łotwie, Cyprze, Szwajcarii, Szwecji, Chinach, Republice Korei, Tajwanie i Japonii. Od 2012 roku jest członkinią Narodowego Związku Artystów Ukrainy. W 2023 roku została członkinią Międzynarodowej Akademii Ceramiki IAC w Genewie.
W Polsce mieszka od 2022 roku. W marcu i kwietniu 2022 prowadziła bezpłatne twórcze zajęcia dla dzieci z Ukrainy w Pracowni OtwArtej w Radzyminie.
Kruchość ceramicznej duszy
Pracuję z różnymi rodzajami sztuki, a także z różnymi materiałami i eksperymentuję z ich połączeniem. Jednak szczególne miejsce w mojej praktyce artystycznej zajmuje ceramika, dlatego bardzo interesuje mnie przemysł ceramiczny we Włocławku.
Podczas rezydencji w Galerii Sztuki Współczesnej planuję zbadać temat miejscowego fajansu oraz przenieść swoje wrażenia w cyklu rzeźb i obiektów ceramicznych. Planuję także zapoznać się z Galerią, miastem i mieszkańcami, z którymi chcę podzielić się swoimi doświadczeniami podczas warsztatu i pokazu slajdów. Wrażenia z całej twórczej podróży we Włocławku reinterpretuję w swoim projekcie.
Moje prace często zawierają alegorię, a widz ma miejsce na refleksję. Głównym motywem jest osoba i jej wewnętrzny świat. Projekt chcę zadedykować mieszkańcom Włocławka.
Dla mnie możliwość eksperymentowania i wymiany kulturowej jest ważna, ale nie posiadam własnej pracowni, więc dużo podróżuję, realizując prace artystyczne w różnych materiałach i różnych dziedzinach sztuk pięknych. Dążę do ciągłego rozwoju i zawsze cieszę się z możliwości skupienia się na praktykach artystycznych i realizacji projektów.
W rezydencji wykonam serie niewielkich rzeźb oraz obiektów z gliny szamotowej, z którą zazwyczaj pracuję. Formy będą dekorowane farbami ceramicznymi, z którymi mam dobre doświadczenia. Paleta kolorystyczna projektu będzie dedykowana barwom charakterystycznym dla ceramiki włocławskiej.
„Kruchość ceramicznej duszy” cykl prac zrealizowanych podczas rezydencji artystycznej
Hubert Bujak
Urodzony w 1980. W latach 2005-2010 studia na Wydziale Malarstwa i Rzeźby w ASP we Wrocławiu. W 2010 roku dyplom z wyróżnieniem z rzeźby pod kierunkiem prof. Christosa Mandziosa, a także aneks z malarstwa pod kierunkiem prof. Aleksandra Dymitrowicza. W 2017 roku tytuł Doktora Sztuki przyznany przez Akademię Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu.
Obok pracy artystycznej jest adiunktem na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, oraz prowadzi zajęcia z malarstwa na studiach podyplomowych na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Zajmuje się malarstwem, rzeźbą oraz tworzy instalacje. W swojej twórczości największy nacisk kładzie na badania źródeł sztuki w jej warstwie pierwotnej i emocjonalnej.
Wiąże się to z rozumieniem twórczości jako jednej z najbardziej pierwotnych aktywności duchowych człowieka. Jest autorem kilkunastu wystaw indywidualnych oraz brał udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą.
Źródła
W proponowanym projekcie chciałbym odnieść się do charakteru miasta, do jego bardzo długiej historii, a w szczególności do znaczenia, jakie natura miała dla człowieka w czasach, kiedy miasto powstało oraz znaczenia jakie ma ona dzisiaj. Chciałbym poruszyć problem relacji człowieka i natury i zbudować artystyczną klamrę łączącą świat przeszły, z początków istnienia miasta, z czasem dzisiejszym. Zestawienie tych dwóch rzeczywistości stanowiłoby oś cyklu obrazów, które chciałbym zrealizować w trakcie rezydencji. Cykl ten byłby malarską opowieścią odnoszącą się do ewoluującego rozumienia znaczenia natury w życiu człowieka.
„Ujarzmianie”, pozorne porządkowanie przestrzeni za pomocą pozbywania się elementów zielonych w tkance miasta, okazało się niewłaściwą alternatywą. Beton przestał być już atrakcyjnym sposobem rewitalizacji miast, zrozumieliśmy znaczenie zieleni i drzew w naszym codziennym życiu na przykładzie najbanalniejszych profitów jakie może dać zieleń, np. cień w upalne dni, ale też mniej oczywiste jak regulacja ekosystemu miejskiego, oczyszczanie powietrza, czy filtracja wody, dochodzą tu też korzyści psychologiczne, lepsze samopoczucie i znacząca poprawa jakości życia, które na dłuższą metę mogą okazać się najważniejsze.
W planowanych realizacjach będę chciał wykorzystać i podkreślić archetypowy i symboliczny charakter różnych form związanych z naturą i to, jak one funkcjonują nieprzerwanie w świadomości ludzi, w symbolice drzew, wody, korzeni, itd. Te formy stanowiłyby dla mnie bazę do zbudowania wizualnej narracji na temat problemów współczesności i sytuacji jednostki we współczesnym mieście. W ramach rezydencji chciałbym zrealizować min 5 obrazów wykonanych w technice akrylu oraz oleju na płótnie w formatach nieregularnych (łączone podobrazia) o wymiarach od ok 150×220 do 220×250 cm, oraz przeprowadzić warsztaty artystyczne.
https://www.hubertbujak.com/
https://www.facebook.com/hubert.bujak.18
https://www.instagram.com/hubert_bujak/
„Źródła” cykl prac zrealizowanych podczas rezydencji artystycznej
Program „Rezydencje artystyczne” realizowany jest w ramach Gminnego Programu Rewitalizacji Miasta Włocławek na lata 2018-2028.
