W Cieniu Wielkiej Bogini
Na wystawie będzie można zobaczyć malarstwo, grafiki wykonane w różnych technikach oraz video. Będą to prace premierowe, dedykowane „W cieniu Wielkiej Bogini” oraz dzieła już zrealizowane, ale nigdy nie prezentowane we włocławskiej galerii.
Idea wystawy W cieniu Wielkiej Bogini jest maleńką próbą zrozumienia kondycji człowieka w epoce ponowoczesnej. Namysłem nad archetypami i ich rolą w życiu współczesnych ludzi, nad relacjami, tożsamością, niepowtarzalnością, autokreacją, akceptacją. Jest staraniem zwrócenia uwagi na symbole, doświadczenia i przeżywania Cienia w różnych momentach życia. Oraz próbą oddania Wielkiej Bogini jej mrocznej strony, by na powrót stała się integralną całością.
W obliczu wiedzy, jaką posiadamy nie da się zaprzeczy, że dzięki akceptacji ciemnej strony archetypu i wszystkiego co jego Cień ze sobą niesie możemy mieć większą szansę, aby stać się lepszymi ludźmi. I być może, choć tylko na chwilę uda nam się oddalić widmo nieuchronnej katastrofy i spowolnić entropię. Carl Gustaw Jung zaproponował ulepszenie teorii o podświadomości Zygmunta Freuda dodając ważną i nowatorską koncepcję: zbiorową nieświadomość i archetypy. Obie koncepcje służą zrozumieniu, jak nasz umysł działa na poziomie indywidualnym i społecznym.
Jung określił archetypy, jako wrodzoną potrzebę dążenia ludzkiego umysłu do tworzenia obrazów będących lustrem dla zbiorowej nieświadomości. Wszyscy odziedziczyliśmy po naszych przodkach pewne symbole, wzory postaw. Są one wrodzone i uniwersalne. Archetypy porządkują nasze życie zarówno w przypadku jednostki, społeczeństw oraz kultury. Mogą uczynić człowieka mądrym nawet wtedy, gdy jego wiedza jest ograniczona. Są zbiorem doświadczeń i typowych przeżyć całej ludzkości, jakie dziedziczy jednostka. Jung zwraca uwagę na intuicyjny wymiar naszej psychiki, metafizyczny aspekt poznania. To co irracjonalne i intuicyjne jest równie ważne, jak doświadczenie empiryczne i racjonalizm. Docieranie do wewnętrznych wzorców danego archetypu może pomóc zrozumieć istotę urazów, nerwic, natręctw. Praca z archetypami pobudza rozwój psychiczny. Psychiczne zaburzenia często mają swoje źródło w braku całościowego postrzegania danego archetypu. A nie chcąc przyjąć zarówno jego jasnej, jaki i ciemnej strony lub błędnie przyjmując podstawowe archetypy przez nasze indywidualne „ja”, wpędzamy się w iluzję lub nihilistyczną destrukcję. Przyjęcie samego Cienia może wywołać myśli samobójcze. Natomiast ignorowanie Cienia zaowocuje wewnętrznymi konfliktami. Sposobem na zachowanie równowagi jest konfrontowanie się z tym co wypierane, nieakceptowane. Potrzebujemy różnorodności, wielowymiarowości, światła i cienia. Bez tego wszystko staje się płaskie i nijakie. Człowiek pozbawiony możliwości błądzenia i poszukiwań zostaje pozbawiony indywidualności.
Gdybyśmy dziś mięli nadać imię wielkiej bogini, jakie by ono było? W moje ręce trafił archiwalny numer kwartalnika Przekrój, był w nim artykuł autorstwa Adama Aduszkiewicza pod tytułem: Miara Umiaru. Autor opisując dzisiejszy świat spojrzał na nasze problemy z perspektywy Starożytnych. Napisał, że mimo świadomości roli Cienia wciąż dążymy do samozagłady. Opętani pychą i narcystycznymi skłonnościami w końcu zderzymy się z prawdą. Przekonanie o własnej omnipotencji okaże się mrzonką. Choć entropia jest nieunikniona, powinniśmy ze wszystkich sił jej przeciwdziała. Jednak wbrew logice i rozumowi przyśpieszamy nadejście tego, co nieuchronne. W pędzie do samozagłady towarzyszy nam Wielka Bogini, która ukazuje twarz greckiej bogini o imieniu Hybris. Bogini, którą cechują nadmierna dumna, buta i pycha. Choć mamy świadomość porażki i tego, że wciąż coś nam się wymyka, rozpada, ona nie przyjmuje porażki. Nie chce widzieć kryzysów, przemijania i starości. Wszelkie objawy wciąż tłumi pychą i zachłannością. Jest nienasycona. Chce mieć wszystko i wszystkiego doświadcza. Łudzi się, że w ten sposób zdoła uniknąć straty. Z jej niepohamowanego apetytu rodzą się skrajne idee. Tworzy tyranów, którzy przeświadczeni o własnej nieomylności i owładnięci manią wielkości, wierzą, że są wieczni. Narzucają przy tym swoją wizję zbawienia świata całej ludzkości. Ciągną nas wszystkich za sobą w przepaść, wprost w ramiona Wielkiej Bogini, która tym razem przybiera postać Nemezis, bogini uosabiającej gniew bogów.
Karolina Matyjaszkowicz
Artyści biorący udział w wystawie:
Helena Minginowicz
Urodzona w 1984 r., mieszka i pracuje w Poznaniu. W 2005 r. ukończyłaPaństwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Poznaniu. W 2012 r. ukończyła Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu.
„W swoich pracach wykorzystuję obrazy zaczerpnięte z mojej rzeczywistości; psujące się owoce, owady, codziennie spotykane ptaki, ciało, potrawę zjedzoną na kolację poprzedniego dnia.
W moim świecie wszystkie te na codzień „nieme” elementy mają własne życie, własną historię: romans, tragedię, chwilę refleksji.
Opowiadam o istnieniach, które zazwyczaj ignorujemy, a wymagają naszej czułości i wrażliwości.
Byty pozornie całkiem zwyczajne – codzienne, ożywają w sposób o którym słyszeliśmy w bajkach, widzieliśmy w filmach rysunkowych oglądanych w dzieciństwie.
Może tak naprawdę, to jesteśmy my sami tuż obok, tylko w zupełnie innej postaci?
Obserwujemy nasze emocje, te które często skrywamy, stany które nauczyliśmy się ignorować.
Przenoszę je na grunt otaczającej nas, ożywionej, uczłowieczonej, zanimowanej rzeczywistości.
Świat, który wydaje się bezpieczny, naiwny ale również po dziecięcemu bezkompromisowo szczery – świat, którego nie mogę zignorować, który musi zostać ujawniony czy odkryty.”
www.instagram.com/santa___helena/
Karolina Matyjaszkowicz
Urodzona w Łowiczu, 1980r. W 2000 roku ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Łodzi. W 2008 roku ukończyła łódzką Akademię Sztuk Pięknych na Wydziale Tkaniny i Ubioru, kierunek Wzornictwo. Od ukończenia studiów artystka aktywnie uczestniczy w działaniach środowiska artystycznego, prezentując na wystawach swoje prace malarskie, tkaniny. Karolina Matyjaszkowicz jest laureatką nagród i wyróżnień, m.in. Marszałka Województwa Łódzkiego w konkursie na najlepsze rozprawy doktorskie, prace magisterskie i dyplomowe tematycznie związane z województwem łódzkim. W roku 2019 została laureatką Nagrody im. Wiesława Nowickiego, będącej wyrazem uznania dla całokształtu jej twórczości na rzecz kultury narodowej
i miasta Łodzi. W 2022 r. otrzymała nagrodę: Złoty Ekslibris za oprawę graficzną i ilustracje do książki dla dzieci. Obrazy Matyjaszkowicz znajdują się w zbiorach Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Regionalnym Muzeum w Brzezinach, Muzeum w Łowiczu w kolekcji młodego malarstwa Sztuki Nowoczesnej Muzeum Narodowego w Gdańsku oraz w prywatnych kolekcjach w Polsce i zagranicą. W latach 2014-2017 brała udział w Niezależnych salonach Łódzkich Młodych Twórców w Łodzi. Jej pasją jest przede wszystkim malarstwo ale zajmuje się też ilustracją i grafiką oraz tworzy muzykę. Artystka w swojej twórczości odnosi się do osobistych przeży
, ukochanych osób i pejzaży. Inspiruje się snami, rodzimą kulturą i mitologią słowiańską. Ostatnio w obszarze artystycznych zainteresowań artystki pojawiła się wycinanka.
Małgorzata Wielek
Urodziła się w 1976 w Limanowej. W latach 1997 – 2002 studiowała na ASP w Krakowie na wydziale malarstwa. W 2009 r obroniła doktorat pt. „Badanie serca” na macierzystej uczelni. Zajmuje się malarstwem sztalugowym, rysunkiem i krótkimi formami literackimi. Brała udział w ponad 150-u wystawach zbiorowych i około 50 indywidualnych. W 2017 zdobyła II nagrodę w IV Piotrkowskim Biennale Sztuki. W 2016 – Grand Prix Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 4. Triennale Polskiego Malarstwa Współczesnego, Jesienne Konfrontacje, BWA Rzeszów. W 2015 zdobyła Nagrodę specjalną w III Piotrkowskim Biennale Sztuki w Piotrkowie Trybunalskim. W 2012 znalazła się w finale międzynarodowego konkursu Strabag w Wiedniu.
W 2010 otrzymała I nagrodę w 8. Triennale Małych Form Malarskich – Toruń 2010 w Galerii Sztuki Wozownia w Toruniu. W latach 2010-1012 była współtwórczynią i koordynatorką międzynarodowego projektu artystycznego Przedmieścia realizowanego przez ASP w Krakowie z partnerami z Wiednia i Ostrawy. Organizatorka ogólnopolskiego konkursu Zakłócenia realizowanego na UP oraz kuratorka Fosfor Art Gallery w Krakowie. W 2019 otrzymała Stypendium Twórcze Miasta Krakowa. Działa w duecie Czarny Zakład, propagując rysunki i tatuaże. Prowadzi Pracownię 16 z działaniami malarskimi. Profesor na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie na Wydziale Sztuki.
Natalia Anna Kalisz
Urodzona w 1988 roku w Łodzi. Ukończyła Wydział Grafiki i Malarstwa
w Łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych. W swojej twórczości łączy techniki graficzne z malarstwem olejnym, fotografią oraz technikami rysunkowymi. W obrazach przytacza różne wizje pochodzenia świata, osobiste wyobrażenia na temat przyrody, natury człowieka, cyklu narodzin, życia i przemijania. Kieruje nią myśl o tym, co pierwotne i egzystencjalne. Czerpie inspiracje zarówno z ekspresji późnogotyckich ołtarzy, jak i XVIII-wiecznego klasycyzmu czy XIX-wiecznego malarstwa symbolicznego. W swoim dorobku artystycznym ma liczne wystawy indywidualne i zbiorowe w kraju i za granicą. Otrzymała wiele nagród, w tym Stypendium MKIDN oraz Stypendium Artystyczne Prezydenta Miasta Łodzi. Realizując program stypendialny, wydała książkę artystyczną ilustrowaną cyklem grafik łączących w sobie różne formy druku, techniki rysunkowe i malarskie. W roku 2016 została laureatką Nagrody im. Wiesława Nowickiego, będącej wyrazem uznania dla całokształtu jej twórczości na rzecz kultury narodowej i miasta Łodzi.
Jej pracownia twórcza mieści się w XIX-wiecznym domu robotniczym na Księżym Młynie w Łodzi.
Natalia Kleszczewska
Urodzona w 1999r. Pochodzi z Suwalszczyzny, jest tegoroczną absolwentką grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, gdzie otrzymała dyplom z wyróżnieniem. Dyplom główny zrealizowała w pracowni grafiki cyfrowej u prof. dr hab. Adama Romaniuka i dr Marty Pogorzelec. Aneks z malarstwa zrealizowała w pracowni prof. dr hab. Jacka Rykały oraz dr hab. Aleksandra Kozery.
Swoje działania koncentruje głównie na grafice, rysunku i malarstwie. Eksploruje różne przestrzenie plastyczne, przeplatając ze sobą techniki tradycyjne z cyfrowymi. Podczas tworzenia posługuje się głównie znakiem i kształtem. W swojej twórczości częstym punktem zaczepienia jest humanoidalna forma lub portret wewnętrzny, osadzony w pewnych melancholijnych próżniach, pustych scenach. Są to poszukiwania wygody w wybranym momencie rozterki lub bez kontekstu, w czasie bycia „pomiędzy”.
Roksana Kularska-Król
Urodzona w 1982 r. w Kielcach, mieszka i pracuje w Łodzi. Dr sztuki, ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Łodzi w roku 2007 otrzymując dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Malarstwa prof. Ryszarda Hungera. Dwa aneksy do dyplomu wykonała w Pracowni Fotografii prof. Leokadii Bartoszko i w Pracowni Rysunku prof. Zdzisława Olejniczaka. W 2021 r. obroniła doktorat na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach, pod kierunkiem prof. Tomasza Sikorskiego. Zajmuje się malarstwem, fotografią, wideo oraz ilustracją. Tworzy także projekcje do spektakli teatralnych. W 2007 roku otrzymała nominację do nagrody na najlepszy dyplom roku ASP w Łodzi. Otrzymała wyróżnienie w konkursie „Piękna Płytka Poszukiwana”,
a projekt prezentowany był na wystawie „Ceramika do kwadratu” w ramach Festiwalu Łódź Design 2010. Wraz z mężem Sebastianem tworzy duet artystyczny robosexi. Obszary ich działań to: obiekt, instalacja, video, performance. W roku 2014 i 2022 otrzymała Stypendium Artystyczne Miasta Łodzi. Otrzymała dwukrotnie Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2017, 2020). Członkini grupy artystek Frakcja oraz Stowarzyszenia Sztuka i Dokumentacja. W swoim dorobku ma kilkanaście wystaw indywidualnych.
Teodor Durski
Urodzony w 1976 w Łodzi, gdzie mieszka i pracuje. W latach 1998-2003 studiował na Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi. W 2003 otrzymał dyplom z wyróżnieniem z projektowania Dywanu i Gobelinu u profesora Mariusza Kowalskiego, poszerzony o malarstwo u profesora Marka Wagnera i grafikę u profesora Andrzeja Smoczyńskiego. W tym samym roku został nagrodzony Grand Prix konkursu im. Władysława Strzemińskiego oraz nagrodą regulaminową Triennale Grafiki Polskiej w Katowicach. Brał udział w wielu prestiżowych, ogólnopolskich i międzynarodowych wystawach,(Kijowie, Moskwie, Lipsku, Kaliningradzie, Sztokholmie, Bonn, Seulu, Pekinie i Tokyo,) jest stale obecny na cyklicznych prezentacjach grafiki, takich jak Międzynarodowe Triennale Grafiki w Krakowie, Triennale Grafiki Polskiej w Katowicach, Międzynarodowe Triennale Grafiki „Kolor w grafice” w Toruniu, czy Międzynarodowe Triennale Małe Formy Grafiki w Łodzi.W latach 2014- 2017 brał udział Niezależnych salonach Łódzkich Młodych Twórców w Łodzi.
